Fysiotherapeut

Stijfheid en pijn bij acromegalie 

Bij acromegalie komen spier- en gewrichtsklachten het meeste voor. Kenmerkend voor acromegalie is een overmatige productie van groeihormoon (GH). Doordat de ziekteverschijnselen zeer geleidelijk ontstaan, wordt de aandoening vaak pas na vele jaren vastgesteld. Daardoor is er meestal al de nodige schade ontstaan aan gewrichten. Ook nadat de aandoening onder controle is, ervaren mensen nog steeds de nadelige gevolgen van het GH-overschot. De meest genoemde lichamelijke klacht na genezing van acromegalie zijn pijn en/of stijfheid van de gewrichten en spieren, voornamelijk in rug en handen. Dit is 2 tot 4 maal zo vaak als bij mensen die geen acromegalie hebben. 

Klinische en radiologische artrose bij acromegalie 

Meer dan de helft van de mensen met acromegalie heeft klinische artrose, vooral in de wervelkolom en handen. Kenmerken van radiologische artrose zijn: osteofyten en gewrichtsspleetversmalling door kraakbeenverlies in het gewricht. Veel mensen met acromegalie vertonen op de röntgenfoto’s kenmerken van artrose in minimaal 2 grote gewrichten. Daarnaast is er vaak een specifiek beeld van artrose op de röntgenfoto’s: veel botuitsteeksels en verdikt kraakbeen. Anders dan bij artrose in de algemene bevolking. 

Hoogte van het IGF-1  bij acromegalie

Afwijkingen op röntgenfoto’s gaan niet zonder meer samen met klachten. Iemand kan veel pijn hebben in een normaal uitziend gewricht of juist geen klachten hebben van een beschadigd gewricht. 

De ernst van de gewrichtsafwijkingen op de röntgenfoto lijkt samen te hangen met de ernst van de acromegalie, gemeten aan de hand van het IGF-1-gehalte ten tijde van de diagnose. Huidige GH– en IGF-1–spiegels zijn niet duidelijk gerelateerd aan gewrichtsklachten. 

Informatiebibliotheek

Meer achtergrondinformatie over hypofyseaandoeningen lees je in onze informatiebibliotheek.